Na wat 'commentaar' vanuit verschillende hoeken over de rust op m'n blog, bij deze weer een teken van leven van de andere kant van de wereld :-)En voor ik het vergeet: bedankt voor de berichtjes, kaartjes,brieven, e-mailtjes of welke manier van communicatie dan ook, richting mijn kant. Ik vind het erg leuk om iets uit Nederland te horen!
Het gaat goed hier. Het werken gaat lekker. Inmiddels zitten we alweer in de vijfde werkweek. Dat is meestal het punt waarop er naar de vakantie uitgezien kan worden. Haha, nee hoor grapje, maar de eerste vakantie is al wel gepland! Begin oktober vliegt Bert over de oceaan om me op te zoeken. We starten met een rondreis van twee weken door het zuiden van Peru. Daar liggen de meeste toeristische plaatsen, zoals de Machu Picchu (mocht er nu geen lampje gaan branden, Google dan even, want het is echt gaaf!). De foto's en verhalen volgen tegen die tijd.

Wat betreft m'n werk, naar aanleiding van wat vragen uit het kleine kikkerlandje, ga ik maar eens proberen te omschrijven hoe ik dat nou doe met die vier Vadertjes hier. Voor degene die me een beetje kennen in werksfeer zal het niet verbazen dat ik ook hier werk met planningen ;-) De jongens hebben een soortgelijk rooster als op een middelbare school, met een planning per vak wat er per les moet gebeuren. Dit is eigenlijk puur zelfstandig werk. Ik kijk mee, coach waar nodig, neem de toetsen af, scan die in en heb contact met de docenten van de school. Vooral organiseren dus. Voor de meiden maak ik iedere week een nieuwe planning en geef ik concreet les. Binnen een uur kunnen dan zomaar de staartdeling, de IJzertijd, het voltooid deelwoord en rivierklei voorbij komen :-) Over afwisseling gesproken! Het is vooral ontzettend leuk om één-op-één bezig te zijn. Iets wat in een gemiddelde Nederlandse klas een stuk lastiger is. Mooie quote van afgelopen week van één van de meiden: ‘Ik denk wel dat ik heel veel leer nu jij er bent'.

Naast juf ben ik ook gewoon Marieke hier en woon ik onder hetzelfde dak als m'n leerlingen. Dat is best raar, maar tegelijk ook heel gezellig. En handig als oppas natuurlijk! Zo hebben we vrijdagavond nog een knettergek afwasfeestje gehouden met z'n vijven (zie onze gekke bekken foto :-)) en zijn we daarna lekker op de bank geploft met chips, cola en een leuke film. Het leven hier is ontspannen en ik mis de Nederlandse hectiek echt niet. Maar tegelijkertijd is het ook raar om niet meer met de zo vertrouwde dingen van Nederland bezig te zijn. Vorige week heb ik de meiden maar eens korfballes gegeven buiten op een pleintje. En ik denk dat ik binnenkort maar eens een vergadering plan met mezelf, want ik begin het bijna te missen :-)Vorige week kreeg ik een uitnodiging om naar de jongerenclub te komen voor de speciale middag: Ellos para ellas (jongens voor de meiden). De hele week werd er al geheimzinnig gedaan, dus ik was erg benieuwd. De jongens van de club hadden een ontzettend leuk programma in elkaar gedraaid voor de meiden van de kerk met als thema: Porque eres especial (omdat jullie speciaal zijn) - zie spandoek. Om het ijs te breken moesten we in een kring gaan staan met onze voeten op een steen (met een gat erin). In de kring werd een cavia losgelaten, die zo snel mogelijk een schuilplaatsje zocht in een steen. Degene met de voet op die steen kreeg een negerzoen. Hilariteit alom :-) Zie foto's!
Verder hebben ze meerdere theaterstukjes gedaan, YMCA gedanst en een lied gezongen. En op een gegeven moment moesten alle meiden hun ogen dicht doen... Daar zit je dan met je ogen dicht, geschuifel om je heen en wat geroezemoes van jongensstemmen. Na een paar minuten mochten de ogen open... en? Voor alle meiden stond een jongen met een prachtige roos. Tja, dat wordt zelfs een nuchtere Hollandse meid als ik even stil van :-) Ten slotte hebben we nog iets gedanst wat op een wals leek. Jonatin zag zijn kans schoon en vroeg zijn profesora ten dans! En als klap op de vuurpijl kregen we ook nog een stuk chocoladetaart! Nou dan kan het bij mij helemaal niet meer stuk, dat snap je. Zie voor een verdere sfeerimpressie de foto's!
Zondagmiddag zijn we nog even lekker naar het strand geweest bij het plaatsje Pimentel, wat ongeveer 20 minuutjes rijden van Chiclayo ligt. Erg lekker om even uit te waaien! De zee is nog erg koud en het waait hard, dus zwemmen zit er voorlopig nog niet in. Maar het is hier dan ook nog winter, dus over een paar maandjes ga ik maar eens lekker in de Grote Oceaan plonzen!
Inmiddels is het gewoon maandagmorgen en zit ik hier met een bakkie koffie hard mijn best te doen om wakker te worden. Op één of andere manier is dat ochtendhumeur meegevlogen naar Peru...
Gelukkig schijnt de zon vandaag weer heerlijk, dus daar ga ik straks maar eens lekker van genieten!
Zo, jullie zijn weer op de hoogte! De vakantietijd is voor de meeste van jullie weer voorbij, dus werkse maar weer!

Lieve groet uit Chiclayo!