Alweer een maand voorbij. Wat gaat de tijd snel! Ik dacht altijd dat dat lag aan m'n drukke agenda, maar hier in Peru gebruik ik niet eens een agenda en ook nu gaat de tijd snel. Eind november alweer! Ik hoor uit Nederland veel koude en mistige verhalen en iedere morgen als we hier het Jeugdjournaal kijken lachen we even om het weerbericht. Het is hier namelijk alles behalve koud en mistig. Het is voorjaar hier, wat betekent dat ik iedere morgen voor m'n kast sta te dubben welke korte broek ik nou weer aan moet doen. Ik ben dit weekend lekker verbrand. Ik kan me niet herinneren dat dat ooit eerder is gebeurd eind november ;-)

Zaterdag 26 november, hebben we bij de kerk een bazaar gehouden. Uiteraard zijn hier de nodige voorbereidingen aan vooraf gegaan. Met de vrouwenclub, één keer in de twee weken op woensdagmiddag, zijn we maanden bezig geweest met het maken van sieraden, sleutelhangers, mappen, bloemen etc. Zie foto's voor een kleine sfeerimpressie.
De bazaar zelf was een succes! Er waren verschillende spelletjes te doen, zoals blik gooien, caviarace, spijkerbroek hangen, darten enzovoort. Ook was een soort restaurant waar je voor 1 sol (is 25 eurocent) een bordje typisch Peruaans voedsel kon nuttigen. Er werd een paar keer bingo gespeeld, er was een veiling en er werd uiteraard van alles verkocht: boeken, speelgoed, kleding,‘rommel' en uiteraard de spullen made by de vrouwen. Ook is was er een marathon om het blok van de kerk voor de kinderen , een voetbalwedstrijd voor vrouwen en de mannen hebben hun kracht laten zien bij het auto duwen.
Zelf heb ik samen met Chela en Vilma, twee vrouwen uit de kerk, kleding verkocht. Dat liep erg goed! Voor veel mensen is nieuwe kleding onbetaalbaar, dus goedkop,e tweedehands kleding is erg gewild.
Het was voor het eerst dat er een bazaar werd gehouden, maar het was erg geslaagd. In totaal is er, boven verwachting, ruim 1000 sol opgehaald. Een leuke dag, goed voor de onderlinge band en voor het kerk zijn in de wijk. Zie foto's voor een plaatje bij dit praatje.
Met het werken gaat het goed. De kinderen moeten alle vier best hard werken en net als ieder ander kind hebben ze daar niet altijd zin in. Maar ze doen hun best en het doel is duidelijk; half mei 2012 staat er een hele lange zomervakantie op de planning! Tot die tijd is het flink doorwerken, met af een toe een weekje vakantie.
Wat mij betreft dus nog genoeg uitdaging om het allemaal in goede banen te leiden. Gelukkig vind ik dat nog steeds erg leuk. Op dit moment zitten we volop in het thema Sinterklaas. Want ook al is het geen Sinterklaasweer, de sfeer is er niet minder om. We volgen het Sinterklaasjournaal op de voet, onze eigen stoomboot is in de maak, de lootjes zijn getrokken, binnenkort gaan we pepernoten bakken en tijdens het woordenboekspel hebben we de officiële betekenis van ‘mijter' geleerd: hoge bisschopsmuts. Al met al een leuke tijd!

Na ruim 4 maanden hier te leven is het eigenlijk vrij gewoon om hier te zijn. Naast het werken geniet ik vooral lekker van de rust. Ik lees veel, kijk regelmatig een filmpje of een serie, probeer een beetje gitaar te spelen en doe net wat er voor handen is. Eigenlijk heel relaxt. Af en toe lekker kletsen met vrienden of familie via Skype is ook een hobby geworden. En ik probeer m'n Spaans bij te spijkeren. Dit gaat overigens steeds beter, maar tjongejonge wat heeft een taal veel woorden! Om dan nog maar niet te spreken over de grammaticaregels en alle uitzonderingen. Gisteren had ik nog zo'n heerlijke verspreking... Ik zei ‘pero', wat ‘maar' betekent, maar sprak het uit als ‘perro' en dat is hond in het Spaans. Tja, dan krijg je een hele gekke zin! We hebben er maar hard om gelachen :-)
Verder is de tijd dat ik hier zit ook echt een sabatical voor me. Lekker denken over van alles, meer van God en van mezelf leren, genieten van de rust. Uiteraard mis ik Nederland, of vooral m'n lieve vrienden en familie, wel op bepaalde momenten. Maar je kan het geen heimwee noemen en ik vind het vooral een geweldige ervaring om hier te zijn!

Af en toe ga ik er ff lekker alleen op uit. Anders als in Nederland, rijd ik hier geen auto. Het verkeer is één grote chaos, dus daar waag ik me niet aan. Fietsen zit er daarom ook niet in. Als ik de deur uit wil pak ik gewoon een taxi of een motortaxi. Die rijden hier in overvloed, dus je hoeft nooit lang te wachten voor je er één te pakken hebt. Ook dat is inmiddels heel gewoon. En verder zit ik regelmatig in de Toyota van familie Vaders, maar dan dus niet achter het stuur.

Verder zou ik nog van alles kunnen vertellen. Hoe bureaucratisch de post hier is bijvoorbeeld.. Na 4 weken, 6 bezoekjes , vele handtekeningen, kopietjes, stempels (die je dan weer bij de notaris moet halen) en een boete kon ik eindelijk m'n 2 pakketjes in ontvangst nemen. Maar ach, het was het wachten waard en ook dit is weer een belevenis :-)

Voor nu houd ik het even hier bij. Jullie zijn weer aardig up to date denk ik.

Lieve groet uit het zonnige Chiclayo en tot horens!