Op het moment dat ik dit blog schrijf is het in Nederland Tweede Kerstdag. Dat kennen ze in Peru niet, dus het is hier vandaag gewoon Kerstvakantie. Het afgelopen weekend mocht ik mijn eerste buitenlandse Kerst beleven en dan ook meteen aan de andere kant van de wereld. Bijzonder!
Het begon zaterdagavond: Kerstavond. Eigenlijk is dat Kerst hier. Samen met familie Vaders, Maxwel (pastor), Aracelly (vrouw van), haar familie en Sara (vrouw uit de kerk), haar zus en zoontje, hebben we genoten van een Kerstbuffet. Belangrijkste gerecht daarbij is pavo (kalkoen). Samen hebben we nog wat Kerstliederen gezongen en een spel gedaan. Tegen de tijd dat ik eigenlijk aardig moe begon te worden werd de chocolademelk opgewarmd en de paneton (soort kerstbrood) aangesneden, want dat moest om klokslag twaalf uur opgediend worden. Diez, nueve, ocho, siete, seis... Zo werd er afgeteld om elkaar vervolgens elkaar ‘Feliz Navidad' te wensen en te ‘proosten' met de inmiddels warme choco en nog een gaatje te zoeken waar het kerstbroodje ingepropt kon worden. Het deed me aan Oud&Nieuw denken, maar dat duurt nog een week. Leuk weetje trouwens: bij iedere begroeting en afscheid hier geef je elkaar een kus op de wang, ook al zie je die persoon voor het eerst. Op zo'n (Kerst)avond als deze kus je dus heel wat af; drie keer per persoon (bij binnenkomst, met Feliz Navidad en met het afscheid). Dat is bij de iedere kerkdienst, vrouwenclub en andere activiteit ook zo. Ik zou niet weten hoeveel kusjes ik al ontvangen en uitgedeeld heb. Genoeg in ieder geval om het inmiddels heel gewoon te vinden.
Genoeg over de Peruaanse gewoontes. Eerste Kerstdag dacht ik bij mijn eerste blik naar buiten even dat ik in Nederland was. Het regende! De laatste weken spettert het hier 's nachts wel eens, dat hoort bij de zomer. Maar het had aardig doorgespetterd deze nacht en het was nog steeds niet droog. De patio stond blank en het water was ook al in de garage gelopen. Nu klinkt het echt alsof het enorm regende, maar dat viel echt mee. Chiclayo is gewoonweg niet berekend op water uit de lucht. Dat bleek wel toen we even later klaar stonden om te gaan en de telefoon ging. Maxwel belde dat er veel mensen niet naar de kerk konden komen i.v.m. de regen. De straten in de wijk waar de kerk staat is namelijk niet bestraat en het was dus één grote modderpoel geworden. Er konden geen auto's meer rijden en met lopen was het een uitdaging om niet uit te glijden. De dienst werd uiteindelijk verzet naar het einde van de middag, hopend dat het zo stoppen met regenen en er zo meer mensen konden komen. Dan maar genieten van een bak koffie en versgebakken brownie. De rest van de dag hebben we lekker gekletst en spelletjes gedaan en rond half vijf zijn we alsnog naar de kerk gegaan. Daar bleek wel dat de modderverhalen niet overdreven waren. We glibberden letterlijk de wijk door! De kerkdienst was mooi en naast het zingen en de preek waren er de nodige toneelstukjes en liederen die opgevoerd werden. Zie foto's. Ook al is Kerst hier in Peru echt wel anders en heb ik de Hollandse Kerstsfeer en mijn familie wel gemist; de boodschap van Kerst is overal hetzelfde! Bijzonder om mee te maken!

Nu hebben we een weekje vakantie. Lekker uitslapen, relaxen, boekje lezen, beetje rommelen en Skypen met vrienden en familie. Oud & Nieuw vieren we met de jongeren van de kerk op het kerkterrein. Daar ligt trouwens inmiddels een mooi grasveld! De afgelopen maand is er hard gewerkt om een sportveldje aan te leggen. Dat was een hele klus, maar het resultaat lijkt mooi te worden. Het is nog niet klaar voor gebruik, maar het uitzicht is er al enorm door opgeknapt. Zie foto's voor het bouwproces en het resultaat tot nu toe.

Vorige week hebben we de verjaardag van Anne Lize (10) gevierd. We zijn, samen met wat vrienden, naar Las Pircas geweest, een complex met een zwembad en wat sportvelden erbij. Omdat we niet allemaal in de auto konden ben ik samen met Maxwel, Aracelly en Jonatin met een combibusje gegaan. Ook weer grappig hoor. Zodra we uit de taxi stapten bij de busopstapplaats werden we bestormt door mannetjes die ons graag in hun combietje wilden hebben. Nadat we er eentje uitgekozen hadden scheurden (dat kunnen ze hier goed!)we in een uurtje naar de plek van bestemming. De koele duik in het zwembad was, na de tropische temperaturen in het busje, echt heerlijk. Zie foto's voor een korte sfeerimpressie. Het was gezellig!

En nu is het jaar 2011 bijna voorbij. Een tijd om terug te kijken en weer te bedenken hoe snel het is gegaan en wat ik allemaal meegemaakt heb dit jaar. Ieder jaar is bijzonder, maar 2011 is voor mij wel een heel bijzonder jaar geweest. Van groep8-leerkracht in Scherpenzeel naar juf van 4 zendingskids in Chiclayo, Peru. Achter dat kleine zinnetje zitten heel veel herinneringen, ervaringen, gevoelens en belevenissen. Ik ben God dankbaar voor alles wat Hij me gegeven heeft. Hij is dé stabiele factor geweest in het afgelopen jaar en zal er, hoe dan ook, in 2012 zijn. Ik ben benieuwd wat het nieuwe jaar brengt. Genieten van de tijd in Peru en al een beetje nadenken over Nederland. Mijn neefje Tom zong gisteren nog een simpel, maar prachtig Kerstliedje voor me via Skype.
‘Jezus zegt dat Hij hier van ons verwacht, dat wij zijn als kaarsjes brandend in de nacht. En Hij wil dat ieder tot Zijn ere schijn. Jij in jouw klein hoekje en ik in 't mijn'.
Dat lijken me mooie worden om mijn laatste blog van 2011 mee af te sluiten.
Ik hoop dat jullie allemaal een prachtige Kerst hebben gehad en wens jullie een mooi uiteinde van 2011 en een bijzonder 2012 toe!
Cuidate y mucho amor,
María Cubo (Spaanse vertaling van Marieke Blok, volgens Maxwel en Aracelly)